الوحدة ..
احساس ماحدش فينا مابيعشهوش فى اوقات كتير من حياته ، ومش شرط يكون الانسان لوحده عشان يحس بالوحدة لان فى فرق كبير بين الوحدة وانك نكون لوحدك ، وده عرفته لما مري بيا ايام وسنين كنت بقول فيها انى لوحدى لوحدى عشان مافيش حواليا ناس وافتكرت ان دى الوحدة ..
فكرت املا حياتى ... اصاحب ناس كتير ويبقى منهم القريبين " الانتيم " زى مابيقولو ، وان يبقى منهم اللى مجرد اصحاب هاى باى وسلام وخلاص ... واهو فى الحالتين مابقاش لوحدى عندى الاصدقاء القريبين اللى ممكن اتكلم معاهم فى حاجات خاصة جدا يقفوا جنبى لما اكون مضايقة ، وعندى الاصحاب اللى ممكن اتبسط معاهم وبرضه ممكن يكونو معاك لو احتجت حاجة ، بس طبعا مش زى اصدقاءك القريبين...
فكرت املا حياتى ... بحب،، يملا على الدنيا ويكون معايا طول الوقت يشاركنى حلمى يثق فية ويؤمن بية وبافكارى يحترم مشاعرى ومبادىء فى الحياة ويبقى عندنا حلم مشترك بنشتغل عيه سوا " انا كنت فاكرة ان هى دى الحياة " !!!!
فكرت كمان املا حياتى.......... بعيلتى،، وفكرة العيلة حاجة مهمة فى حياتى جدا كانت موضع احترام ومكان خاص جدا ممنوع منه الاقتراب وكان فى داية الاصدقاء القريبين موضع الثقة كان فى كذا شخص من العيلة عندى ...
فكرت املا حياتى بالزملاء زمان فى المدرسة وبعدين لما اكبر فى الجامعة وزمايل النادى اللى هما بتقابل تقريبا كل يوم بس مافيش بينكو تواصل ...
فكرت كمان يكونلى هواية واكيد فى الهواية بتجتمع بناس ليك معاهم نفس الاهتمامات ....
كل ده كان فى بالى وانا بخطط انى ماكنش لوحدى بعد كدة ..... وهنا يجى معاد كلمة " لكن " اللى بيبقى ليها وقع كبير على حياتنا ...
لكن ... اكتشف هنا الفرق بين الوحدة وانك تبقى لوحدك .. اكتشفت ده لما عملت كل الحاجات دى واكتشفت ان الاحساس اللى كنت بحسه عشان فاكرة نفسى لوحدى لاقيته احساس بيزيد كل ماحاول اعمل حاجة املا بيها الوجود حوالية ده بالعكس انا ابتاديت احس بالعكس ابتاديت اخود باللى انى لما بكون لوحدى الاحساس قل عن وجودى فى وسط الناس وبيزيد كل ماكون وسط الناس اللى بعرفها واللى مابعرفهاش
بدأت افكر هو فى ايه ، ليه الاحساس ده بالذات من اكتر الاحاسيس اللى مابتفارقنيش وليه مصر على انه يبقى موجود جوايا بالرغم من عندى معاه ومحاولاتى دايما انى ماخليهوش يهزمنى ولا يأثر علية ومع ذلك دايما هوا اللى بيهزمنى فى الاخر ، فى ايه بقى مالك ومالى ؟؟
معرفتش اوصل لحاجة غير ان الاحساس بالوحدة بيجى من المساحات الفاضية بينا وبين الناس اللى مفروض انه مايكونش فى بينا وبينهم مساحات فاضية كدة ، احساس الوحدة بيجى لما نبعد عن اهدافنا ، عن احلامنا ، بيجى لما نشيل افكارنا ومشاعرنا جوانا ونمش بيها من غير ماحد يشاركنا فيها ...
اراهن ان معظم المفكرين والفلاسفة واصحاب القضايا كانو طول الوقت حاسين بالوحدة ..
الوحدة اللى بتيجى من رفض الناس ليك لافكارك لاهدافك لاحلامك لمشاعرك اذاتك ...
الوحدة اللى بتيجى من انك مايكونش عندك حلم او فكرة اوقضية تعيش عشانها اصلا ..
الوحدة اللى بتيجى من فراغ الروح والعقل والقلب ...
الوحدة اللى بيحسها اطرش فى زفة ، او اعمى فى مولد ، او اخرس فى مظاهرة....
الوحدة اللى بتيجى من كترة التوقعات من الناس اللى حواليك ، كل ماحابيت اكتر كل ماتوقعت اكتر كل ماحاسيت بالوحدة اكتر ، لانه عادة التوقعات مابتحققش فبتحس بخيبة الامل ...
الوحدة اللى بتيجى من شخص حبيته ووثقت فيه بس للاسف هو ماكلفش خطرة حتى انه يتعرف عليك ، اللى بتيجى من صاحب باعك لان عندك مبدأ وهو مش منهم جبان انانى فاضى من جوة عمر ماوزنكو هيبقى متسواى دايما الكافتين فيه بينهم بعد ...
الوحدة اللى بتيجى من قرايب عقارب وانت فى وسطهم عينك فى وسط راسك لانك عارف ومتأكد من انهم بينهشو فيك من وراك وقصادك ضحكة صفرا رحيتها تقرف ....
وانا جوايا احساس بالوحدة اكتشفت انه مش بسبب الناس لكن بسببى انا ، حد كان قاللى اطلع كدة ، مختلفة عن طوب الارض اقر واعترف انا انسان وحيد بانى احمل جوة راسى افكار يصعب على امثال اى حد فهمها ، اقر واعترف ان كل حاجة عندى شكلها ولونها وريحتها وطعمها مختلف عن كل الناس ، اقر واعترف بان الحب عندى مش زى الحب عند اى حد تانى ، اقر واعترف بان اللى فى قلبى مش زى اللى فى قلب اى حد تانى ، حبيت وعشقت وصاحبت وحلمت بحاجات وبناس ماحدش كان يقدر يضرب كل الحاجات دى فى خلاط واحد ولا حتى عم فرغلى ملك الكوكتيل ....
وبسبب ان كل حاجة عندى غير ،، عشت عمر طويل وحيدة ولسة هتيجى ايام وحدة كتير ، الا بقى لو قررت اعيش فى مستشفى للامراض العقلية هناك مش هعانى من اى وحدة لان دة المكان الوحيد اللى مش هترفض فيه عشان مختلفة هلاقى اللى يشاركنى افكارى واحلامى هلاقى اللى مايتريقش علية وعلى فكرة اومبدأ معين انا مؤمنة بيه ....
هو ده سبب ان ناس كتير تقولك انا حاسة بالوحدة ،، انه مافيش اللى يشاركهم احلامهم او حتى يؤمن بيها او على الاقل الاقل لو معرفش يدركها ويقبلها مايرفضهاش ويعنتها
اقر واعترف مرة تانية انى مكلكعة وكل حاجة عندى ليها فلسفة وماعنديش حاجة كدة وخلاص لازم اوصل لقلب الحاجة اللى قصادى ولازم اعمل كل حاجة بقلب لان القلب هو اللى فيه كل الحقايق ...
اقر واعترف بأنى انسان وحيد ، وحيد الفكر و المشاعروالحلم
ممكن الواحد يعيش وحده لكن صعب قوى قوى قوى يعيش وحيد ......
" أديا فى جيوبى وقلبى طرب
سارح فى غربة بس مش مغترب
وحدى لكن ونسان وماشى كدة
ببتعد معرفش او بقترب " ....................... وعجبى !!
هناك تعليق واحد:
انا زيك....
!!!
إرسال تعليق