للحظر أصول ...

الايام دى بيمر الكوكب كله بظروف خاصة الموت والخوف والذعر ممزوج بخلطة سحرية من عدم المسؤلية على لامبالاة على شوية ناس عندها مسئولية جمعية وروح الحفاظ على غيرها مسيطره على انانية داخلة جوانا وبتظهر فى مواقف وتختفى فى مواقف..

كل واحد فينا جواه افكار اللى بتحركه واسباب تخليه يقف قصاد نفسه اكتر ويتعرف عليها من اول وجديد،، فيه مننا بيكلم ناس من باب الزهق او من باب انه مافيش فى حياتى دلوقتى غيرك بقينا عامليين زى الرهايين اللى محبوسيين ومستنيين الخروج للنوروالهوا..

الفترة دى بالنسبة لى مش هقدر اقول انها سيئة ..

اولا فكرة انى بشتغل من البيت ومابتعملش مع حوارات اللى بتدور حوالية وانا موجودة فى مكان الشغل مريحة جدا، انى مش مضطرة اضحك وادارى اللى جوايا..

اتأكدتلى فكرة ان اصحاب الشغل مش صحاب ولا ينفع يكونو اصحاب مش اكتر من ناس بتعرف عنهم ويعرفو عنك بحكم قعادننا فى وش بعض عدد ساعات كبير .. مافيش حاجة اسمها one family فى شغل.. الصحاب هما اصحاب المواقف اللى العمر والعشرة مش الضحكتيين ولا نماية الشغل بتاعت كل يوم..

اتأكدتلى فكرة انى فعلا بكره الشغل والماكتب وانى بشتغل شغلانة بقالى 10 سنين وحقيقى من قلبى بكرهها جدا كلت منى روحى وطفت جوايا انسان كان الصحك مابيفرقوش ولا الطموح وفتحة الصدر للدنيا وحبه ليها اتحولت وحدة وحدة على مدار عمر لانسان مش مبالى بحاجة حزين ساكت من برة ومن جوة بركان من الغضب على ففقد الروح والشغف والطموح رمى نفسه فى تجارب بيدور فيها على اى خيط شغف يحرك تروس قلبه اللى صدت ..

أتأكدتلى فكرة ان البعد عن الناس غنيمة وانى مابقتش اعرف اتعامل مع البشرو لا بقيت انسان نافع باى حال لاى حد او حاجة سبونى لوحدى وانا هبقى تمام لو اتعملت معاكم هأزى اى حاجة بمر بيها..

أتأكدتلى فكرة ان الكتب والمزيكا والفن هما اللى لسة قادريين على تغذية روحى غير كدة مابقتش مهتمة..

ايوة انا مابقتش مهتمة، مفتقدة قعدتى فى شوارع المعادى وانا بسمع مزيكا وبفتكر ايام ماكان قلبى بيعرف يدق اترمى فى حضن الطبيعة والشوارع اللى اتنقشت على ارصفتها قصصى كلها وحضرت كل المشاهد خصوصا اللى كانت الماستر سيين فى حياتى..

أتأكدتلى فكرة ان محدش هايجى ينقذنى من اللى انا فيه لانه ببساطة انا مش فى حالة تستدعى الانقاذ..

انا بس فى حالة غضب من على مصالحة على سكوت على تعلق بمشاعر ذكريات عمر عدى، عارفة انه مش صح ولاصحى لكن دى انا عايشة فى عالم موازى اجمل اهدى عالم في حاجات بتحبنى ومش هتسبنى لانها بتحبنى وبتفهمنى عارفانى وعرفاها ..

الحاجات دى اللى بتنعش قلبى اللى بيحتضر بقالوسنين.. اكشفت ان مرضى بيزيد ومابقتش عارفة انا محتاجة اخف منه ولا لاء ولو اصلا فيه امل انى اخف ولا لاء .. عارفة انه قرارى بس ازاى اخد القراروانا تايهة فى جبال من الافكار والمشاعر المتلخبطة تهت منى ومابقتش عارفة اتعرف على ملامحى فى المرايا خلاص ..

محتاجة اوصل للنهاية تعبت من التوهة تعبت من العبس عايزاها تخلص لسة جوايا خوف من الموت عادى زى ماهو بس مع تفشى احتماليته بين الناس وفى وسط العبس والرعب والذعر اللى الكوكب عايش فيه دلوقتى شعورى نحيته اختلف الخوف لسة موجود لكن الشعور اختلف..

العالم حواليا زهقان وبيتريق وسايبها على الخالق ومتعايشيين مقسوميين مابين اللاوى ومابين واخد الاجرأت الاحترازية طول الوقت وانا مابيبن البين واقفة مش حاسة حاجة.. لوحدى فى مكان خفى مش دة اللى يزهقنى لان العالم برة كان بيزهق ويقبض اكتر م اللى حصلان دلوقتى اصلا..

أتكأدتلى فكرة ان كدة كدة مهما كان فيه ناالخناقة دى ماس زحمتالك حياتك فى العادى فى وقت الخفا دة هما اتنين تلاتة اللى هتفرق معاهم هيفتكرو يكلموك او حتى يسألو برسالة يطمنو عليك..

طبعا فيه منهم بدافع الزهق او من دافع انهم عارفيين انك انت الوحيد اللى موجود ليهم وهيجولك عشان كدة وهترجع لنفسك وتقولها مش من اهميتك لكن فييك حاجة هما بس محتاجنها مش اكتر ..

نهايته..الحظر بالنسبالى مش ازمة،انا اصلا متوحدة ودة جميل بالنسبالى 

بس قادى لوحدى مع نعليا كتير زود الخناقات وفتح مواضيع قديمة والخناقة بيننا مابتهداش والغضب والعصبية موجودة ومافيش حاجة قادرة تعمل فصل قوات بينا وحاجة خراب والله .. عشان كدة تلاقيينى فى موضوع الزهق والملل من الحظر دة مش قد كدة كدة كدة خربانة جوايا من زمان .